Wnętrze jądra wypełnione jest sokiem jądrowym czyli kariolimfą, w której zanurzona jest chromatyna. Jądro pełni wiele istotnych funkcji- Kieruje czynnościami życiowymi komórki kontroluje podział komórki i w nim uczestniczy, jest nośnikiem informacji genetycznej, zawartej w kwasach nukleinowych. Jest żywym elementem komórki. Obiekt Hallera położony jest w miejscowości Wrocław. Odległość ważnych miejsc od obiektu: Teatr Polski we Wrocławiu – 3,3 km, Makieta kolejowa Kolejkowo – 3,7 km. W okolicy panują doskonałe warunki do uprawiania trekkingu. W apartamencie zapewniono bezpłatne WiFi. Narząd Hallera, organ Hallera – narząd zmysłowy występujący na stopie pierwszego odnóża u roztoczy z rzędów kleszczy i Holothyrida (nadrząd dręczy ). Składa się z pęczka szczecin oraz dwóch zagłębień zamkniętych przezroczystą błoną. Klasa 5 - Budowa komórki - kartkówka Klasa 5 - Budowa komórki - kartkówka. WIOSALA Member for 3 years 7 months Age: 11. Level: 5. Language: Polish Film jest zapisem odwiedzin Ojczyzny przez kombatantów, ochotników amerykańskiej Polonii do tzw. Błękitnej Armii gen. Józefa Hallera, sformowanej we Francji w 1917 r. Na taśmie filmowej 35 mm możemy zobaczyć unikatowe obrazy miast Polski, zarejestrowane zaledwie 9 lat po odzyskaniu niepodległości. Kluczowe komórki w rozmazie u kobiet - nie jest to wcale rzadkość w praktyce lekarza, więc diagnoza zwykle nie powoduje szczególnych trudności, gdy kobiety zajmują się pospolitymi skargami. Oczywiste jest, że w zależności od rodzaju mikroflory bakteryjnej obraz kliniczny choroby może się nieznacznie różnić, ale istnieją Interferony ( IFNs) – ogólna nazwa grupy białek wytwarzanych i uwalnianych przez komórki ciała jako odpowiedź na obecność patogenów (np. wirusy, bakterie, pasożyty, jak również komórki nowotworowe) wewnątrz organizmu. Interferony zapewniają komunikację pomiędzy komórkami ciała poprzez uruchomienie mechanizmów obronnych Mn55ia. Fot. ClaudioVentrella / Getty Images Budowa komórki to zagadnienie, które interesowało badaczy od połowy XVII w. Odkrycie mikroskopii elektronowej oraz pozyskanie wiedzy na temat roli DNA pozwoliły na analizowanie procesów życiowych na najbardziej podstawowym poziomie. Wszystkie komórki żywe zbudowane są podobnie. Ich ewolucyjny rozwój sprawił jednak, że niektóre z nich mogą się namnażać w bardziej zorganizowany sposób, wykonywać różne wyspecjalizowane funkcje, a łącząc się – tworzyć organizmy o niezwykłym stopniu skomplikowania. Budowa komórki prokariotycznej i eukariotycznej Terminu „komórka” po raz pierwszy użył Robert Hooker w połowie XVII w. Dziś określa on podstawową jednostkę strukturalną wszystkich organizmów żywych, jedno- i wielokomórkowych. Komórki są strukturami o mikroskopowej wielkości. U człowieka ich średnica sięga od kilku mikrometrów do 0,5 mm (komórka jajowa). Jednak ich wypustki (np. w przypadku neuronów) mogą osiągać długość przekraczającą 1 m. Wspólną cechą wszystkich komórek jest obecność błony komórkowej, ograniczającej ich przestrzeń. W środku znajduje się cytoplazma, w której zachodzą wszystkie procesy życiowe. Utrzymuje ona stałe, niezbędne do życia środowisko. Odbywa się to przy udziale zawartych w cytoplazmie drobnych struktur, spełniających różne role w metabolizmie i namnażaniu. W systematyce biologicznej komórki zostały podzielone na te zawierające jądro (eukariotyczne) i te, które nie mają jądra (prokariotyczne). Historycznie na ziemi jako pierwsze pojawiły się małe, proste w swej budowie i funkcjonowaniu komórki prokariotyczne. W późniejszym okresie powstawać zaczęły komórki zawierające jądro – kulistą strukturę, ograniczoną błoną jądrową, która zawiera materiał genetyczny. Budowa wewnętrzna komórki prokariotycznej Komórki prokariotyczne zwykle otoczone są sztywną warstwą – ścianą komórkową. Jest ona zbudowana z łańcuchowych, złożonych związków. Chroni mechanicznie wnętrze komórki, a także – jak izolator – stabilizuje środowisko wewnętrzne. Na powierzchni komórki mogą znajdować się pojedyncze lub mnogie rzęski, które umożliwiają organizmom jednokomórkowym poruszanie się. Wnętrze komórki wypełnia cytoplazma – koloidowa wodna zawiesina białek. Pływa w niej swobodnie materiał genetyczny w postaci kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA). Stanowi on luźną strukturę nazywaną genoforem. Mniejsze skupienia tej substancji tworzą tzw. plazmidy. Są w nich zakodowane dodatkowe cechy komórek. Materiał genetyczny może być pomiędzy komórkami wymieniany (np. w zjawisku tzw. koniunkcji), co pozwala im ewoluować i modyfikować cechy. We wnętrzu komórki obecne są też rybosomy. Stanowią one skupienie kwasu rybonukleinowego (RNA), który koduje strukturę białek. W niektórych komórkach pojawiają się chromatofory, będące miejscem fotosyntezy oraz inne struktury, pozwalające organizmom jednokomórkowym na przyjmowanie odpornej na wpływy zewnętrzne formy przetrwalnikowej. Zobaczcie, czym charakteryzują się komórki macierzyste? Czy warto je pobierać i mrozić? Zobacz film: Krew pępowinowa - kiedy warto ja pobrać? Źródło: Dzień Dobry TVN Budowa komórki eukariotycznej Komórki eukariotyczne zawierają jądro. W przypadku roślin komórki mają ścianę komórkową, której dla odmiany nie obserwuje się u zwierząt. Błona komórkowa zawiera wiele miejsc zwanych receptorami, gdzie osadzone są białka pozwalające na wymianę substancji z otoczeniem. Komórki mogą też mieć na zewnętrznej powierzchni rzęski albo wici umożliwiające im poruszanie się. Wewnątrz komórki, w cytoplazmie, znajduje się siateczka śródplazmatyczna (retikulum). Dzieli ona komórkę na mniejsze przestrzenie. Dzięki temu może być w niej realizowane wiele procesów naraz. Na siateczce rozmieszczone są rybosomy syntezujące białka na podstawie informacji zawartych w RNA. Charakterystycznym elementem komórki eukariotycznej są mitochondria – struktury, które odpowiadają za procesy energetyczne komórki. To w nich odbywa się wytwarzanie niezbędnych związków i energii. W pojedynczej komórce może ich być nawet kilkaset tysięcy i mogą się one namnażać w drodze samoreplikacji. W komórkach roślinnych znajdują się plastydy – ich odmianą są np. chloroplasty, odpowiedzialne za proces fotosyntezy. One również mają zdolność do mnożenia się. W obrębie jądra wyróżnia się jąderko – strukturę zbudowaną z białek i kwasów nukleinowych, która spełnia istotną rolę w tworzeniu rybosomów. Dwie umieszczone w pobliżu jądra centriole w trakcie podziału komórki pełnią istotną rolę przy rozdziale materiału genetycznego na dwie połowy. Inną strukturą komórkową jest aparat Golgiego, który odpowiada za segregację, przetwarzanie i dystrybucję białek w komórce. Bierze udział w tworzeniu lizosomów – pęcherzyków zawierających enzymy rozkładające wchłonięte przez komórkę pokarmy. Budowa komórki jajowej i plemnika Komórka jajowa i plemnik są komórkami rozrodczymi. Ich charakterystyczną cechą jest to, że podczas powstawania o połowę redukowana jest ilość materiału genetycznego – DNA. Dzięki temu, po połączeniu z komórką pochodzącą od innego osobnika, materiał genetyczny nosi w sobie cechy pochodzące od obojga dawców (rodziców), a w komórkach danego gatunku zachowywana jest stała ilość DNA. Budowa komórki nerwowej Komórka nerwowa ma charakterystyczną budowę, która umożliwia jej przewodzenie impulsów elektrycznych na duże odległości, a także tworzenie licznych połączeń z innymi neuronami. Dzięki temu układ nerwowy może osiągać wysoki stopień skomplikowania i czynnościowej doskonałości. Błona komórkowa neuronów pozwala na szybkie przenoszenie po jej powierzchni impulsów elektrycznych. Efekt ten jest wykorzystany w wypustkach, które pozwalają na łączenie komórek znajdujących się w dużej odległości od siebie. Krótkie wypustki – dendryty – przyjmują informację. Pojedyncza długa wypustka – neuryt – przekazuje ją dalej, do kolejnego neuronu lub komórki efektorowej (np. mięśnia) na odległość, która może przekraczać nawet 1 m. Budowa i działanie komórki są cały czas przedmiotem badań naukowców – cytologów, histologów, biochemików, genetyków. Dzięki ich pracy można poznać nie tylko sposób funkcjonowania organizmów, ale również odkryć mechanizm powstawania oraz sposoby zapobiegania i leczenia wielu groźnych chorób. Zapalenie zatok przynosowych Zapalenie zatok przynosowych jest jednym z najczęściej występujących schorzeń, w postaci przewlekłej dotyczy aż kilkunastu procent społeczeństwa. Zatoki przynosowe są to przestrzenie wypełnione powietrzem, znajdujące się w kościach twarzoczaszki, mające połączenie z jamami nosa. Nazwy zatok pochodzą od kości w jakiej są zlokalizowane: czołowe, szczękowe, sitowe i klinowe. Najwcześniej rozwijają się zatoki sitowe, niewielkie obecne są u noworodków. Zdarza się, że ostre stany zapalne zatok sitowych, łącznie z groźnymi powikłaniami występują u niemowląt. Ryc. 1. Obraz prawidłowych zatok przynosowych w tomografii komputerowej Zapalenie zatok to stan, w którym dochodzi do obrzęku błony śluzowej, pokrywającej zatoki oraz do gromadzenia się w ich wnętrzu patologicznej treści. Stan ten może być procesem ostrym lub przewlekłym. Ze względu na wysoką częstotliwość występowania tej jednostki chorobowej, a szczególnie postaci przewlekłej (dotyczy kilkunastu procent społeczeństwa), grupa ekspertów opracowała algorytmy diagnostyczne i terapeutyczne opracowane na podstawie EBM (evidence based medicine) – zebrano je w EPOS (European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps), najnowszy przedstawiono w 2012 r. Zapalenia zatok dzielimy na ostre i przewlekłe. Wg definicji ostre zapalenie zatok to proces zapalny obejmujący błonę śluzową zatok, powodujący niedrożność nosa, katar, ból w obrębie twarzy i zaburzenia węchu. Objawy te trwają krócej niż 4 tygodnie i ustępują pod wpływem zastosowanych leków. W przewlekłym zapaleniu zatok objawy są obecne powyżej 12 tygodni. Wyróżnia się także nawracające zapalenie zatok, jest to sytuacja kiedy występują cztery lub więcej epizodów ostrego zapalenia, bez utrzymujących się objawów pomiędzy epizodami. Ostre zapalenie zatok przynosowych Ostre zapalenie zatok przynosowych jest najczęściej spowodowane infekcją wirusową, rzadziej bakteryjną. Rozróżnienie pomiędzy etiologią wirusową i bakteryjną jest bardzo istotne, ponieważ decyduje o dalszym postępowaniu terapeutycznym. Do objawów ostrego zapalenia zatok należą wyciek z nosa (katar), blokada nosa, kaszel, ból w obrebie twarzy, ból głowy, utrata powonienia, osłabienie. O bakteryjnej przyczynie zapalenia świadczy: ropny wyciek z nosa, silny zlokalizowany ból, temperatura ciała powyżej 38ºC, podwyższona wartość OB lub CRP, pogorszanie się dolegliwości po łagodnej początkowej fazie choroby. Rozpoznanie stawia sie na podstawie wywiadu oraz badania przedmiotowego (wykonanie rinoskopii przedniej lub endoskopii nosa w razie dostępności). Leczenie w początkowej fazie choroby obejmuje stosowanie analgetyków, leków przeciwobrzękowych, płukanie jam nosa roztworem soli fizjologicznej. Przy braku poprawy po 10 dniach do leczenia włącza się glikokortykosteroidy donosowe. W bakteryjnym ostrym zapaleniu zatok przynosowych stosujemy antybiotyk przez 5-10 dni (rekomendowana amoksycyklina). W niepowikłanym ostrym zapaleniu zatok przynosowych brak wskazań do wykonywania badań obrazowych, takich jak radiogram twarzoczaszki, czy tomografia komputerowa, przy czym wykonanie RTG zatok nie ma uzasadnienia ani w ostrym ani przewlekłym zapaleniu zatok. Badania obrazowe, tomografię komputerową, wykonujemy w ścisle określonych sytuacjach: w bardzo silnym zaostrzeniu choroby, u pacjentów z obniżoną odpornością i w momencie pojawienia się objawów sugerujących powikłania. Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych jest chorobą wieloczynnikową, dochodzi do zaburzenia równowagi organizmu. Wśród stanów predysponujących do rozwoju tej choroby wymienia się: alergię, odmienności w budowie bocznej ściany nosa (np. concha bullosa, komórka Hallera), skrzywienie przegrody nosa, mukowiscydozę, zespół pierwotnej nieruchomości rzęsek, niedobory odporności. W rozwoju przewlekłego zapalenia zatok dochodzi do długotrwałego obrzęku błony śluzowej pokrywającej światło zatok, co powoduje upośledzenie drożności naturalnych ujść zatok i zaburzenie ich oczyszczania. W zatokach zalega śluz, spada poziom tlenu, co sprzyja namnażaniu się chorobotwórczych bakterii, które ścisle pokrywają śluzówki zatok tworząc biofilm. Zakażenie nie jest przyczyną przewlekłego zapalenia zatok, tylko wynikiem zachodzących procesów. Najczęstszymi objawami przewlekłego zapalenia zatok jest upośledzona drożność nosa, wyciek z nosa, ból w obrębie twarzy, kaszel. Dolegliwości te muszą utrzymywać się powyżej 12 tygodni. Rozpoznanie oparte jest w głównej mierze na wywiadzie, w badaniu przedmiotowym znaczenie ma endoskopia jam nosa, celem oceny błony śluzowej, obecności polipów nosa. Tomografię komputerową zatok wykonuje się przy braku poprawy po zastosowanym leczeniu i przed planowanym leczeniem operacyjnym. Ryc. 2. Znacznie nasilone zmiany zapalne w przebiegu przewleklego zapalenia zatok, szczególnie po stronie lewej W leczeniu przewlekłego zapalenia zatok stosujemy glikokortykosteroidy donosowe i płukanie jam nosa roztworem soli fizjologicznej, oceniamy efekty leczenia po 3 miesiącach. W razie braku poprawy należy rozważyć długotrwałą antybiotykoterapię, leczenie operacyjne (FESS – funkcjonalną endoskopową operację zatok). W przypadkach źle reagujących na leczenie trzeba wykluczyć choroby współistniejące takie jak alergia, niedobory odporności, zespół pierwotnej nieruchomości rzęsek. Pacjenci z poprawą wymagają kontynuacji leczenia i okresowych kontroli. U dzieci z przewlekłym zapaleniem zatok należy przeprowadzić diagnostykę w kierunku przerostu migdałka gardłowego i przed operacją zatok wykonać adenotomię. Zobacz także: Badanie poligraficzne Badania słuchu Centralne testy słuchowe Chrapanie Leczenie chrapania Fiberoskopia Operacje zatok FESS Przycięcie migdałków podniebiennych Wycięcie migdałków Brodawczaki krtani Rak krtani Rak gardła Szumy uszne Wirusowe zapalenie gardła Odczulanie 4 zachodniopomorskie, Koszalin, Hallera Mieszkanie na sprzedaż, dodane: 25-05-2022 Nowe mieszkania na ul. Hallera 2 pokoje 36 m² piętro 2/5 Jesteśmy zewnętrznym biurem sprzedaży dewelopera. Ceny w naszej ofercie są identyczne jak te u dewelopera, to my działamy na jego zlecenie. Wybierzemy dla Ciebie odpowiednią nieruchomość, ponadto pomożemy Ci w załatwianiu formalności i negocjacjach cenowych. OPIS MIESZKANIA: Mieszkanie 2-pokojowe o m2, na 2 piętrze, z balkonem m2. Budynek z windą z poziomu garaży. Lokal oddawany jest w tzw. standardzie deweloperskim, co Zapamiętaj Ukryj 4 zachodniopomorskie, Koszalin, Hallera Mieszkanie na sprzedaż, dodane: 24-05-2022 Nowe mieszkania na ul. Hallera 2 pokoje 37 m² piętro 1/5 Jesteśmy zewnętrznym biurem sprzedaży dewelopera. Ceny w naszej ofercie są identyczne jak te u dewelopera, to my działamy na jego zlecenie. Wybierzemy dla Ciebie odpowiednią nieruchomość, ponadto pomożemy Ci w załatwianiu formalności i negocjacjach cenowych. OPIS MIESZKANIA: Mieszkanie 2-pokojowe o pow. 37,15 m2, na 1 piętrze, z balkonem m2. Budynek z windą z poziomu garaży. Lokal oddawany jest w tzw. standardzie deweloperskim, co Zapamiętaj Ukryj 4 zachodniopomorskie, Koszalin, Hallera Mieszkanie na sprzedaż, dodane: 24-05-2022 Nowe mieszkania na ul. Hallera 3 pokoje 46 m² piętro 1/5 Jesteśmy zewnętrznym biurem sprzedaży dewelopera. Ceny w naszej ofercie są identyczne jak te u dewelopera, to my działamy na jego zlecenie. Wybierzemy dla Ciebie odpowiednią nieruchomość, ponadto pomożemy Ci w załatwianiu formalności i negocjacjach cenowych. OPIS MIESZKANIA: Mieszkanie 3-pokojowe o pow. 46,26 m2, na 1 piętrze, z balkonem m2. Budynek z windą z poziomu garaży. Lokal oddawany jest w tzw. standardzie deweloperskim, co Zapamiętaj Ukryj 4 zachodniopomorskie, Koszalin, Hallera Mieszkanie na sprzedaż, dodane: 24-05-2022 Nowe mieszkania na ul. Hallera 4 pokoje 99 m² piętro 5/5 Jesteśmy zewnętrznym biurem sprzedaży dewelopera. Ceny w naszej ofercie są identyczne jak te u dewelopera, to my działamy na jego zlecenie. Wybierzemy dla Ciebie odpowiednią nieruchomość, ponadto pomożemy Ci w załatwianiu formalności i negocjacjach cenowych. OPIS MIESZKANIA: Mieszkanie 4-pokojowe o m2, na 5 piętrze, z tarasem pow. 85 m2. Budynek z windą z poziomu garaży. Lokal oddawany jest w tzw. standardzie deweloperskim, co oznacza, Zapamiętaj Ukryj 9 zachodniopomorskie, Koszalin, Hallera Mieszkanie na sprzedaż, dodane: 31-05-2022 4 pokoje wykończone pod klucz, Hallera ! 4 pokoje 70 m² piętro 1/4 Nowy, atrakcyjny i gotowy do zamieszkania 4-pokojowy apartament w Koszalinie przy ulicy Hallera. W cenie jedno miejsce postojowe w hali garażowej i komórka lokatorska. Mieszkanie położone jest na I piętrze w budynku z windą. Duży metraż - aż 69,69 m2 zapewni super wypoczynkową przestrzeń mieszkalną dla Ciebie i Twojej Rodziny. Mieszkanie o powierzchni 69,69 m2 składające się z salonu połączonego z aneksem kuchennym z wyjściem na balkon o Zapamiętaj Ukryj 3 zachodniopomorskie, Koszalin, Hallera Mieszkanie na sprzedaż, dodane: 11-09-2021 Mieszkanie - Koszalin Panorama 3 pokoje 62 m² piętro 5/5 Nowa inwestycja przy ulicy Hallera w pobliżu terenów rekreacyjnych przy "Wodnej Dolinie" oraz centrum handlowo-rozrywkowego "FORUM". Mieszkania w stanie deweloperskim. Całość inwestycji obejmuje 3 segmenty z windami o nowoczesnej architekturze. W ofercie mieszkania 1, 2, 3 pokojowe oraz apartamenty. Ogrzewanie miejskie, ciepła woda z ciepłociągu. OPIS NIERUCHOMOŚCI : Mieszkanie trzypokojowe o powierzchni 62,06 m2 na 5 piętrze. Rozkład Zapamiętaj Ukryj 2 zachodniopomorskie, Koszalin, Hallera Mieszkanie na sprzedaż, dodane: 11-09-2021 Mieszkanie - Koszalin Panorama 3 pokoje 72 m² piętro 1/5 Nowa inwestycja przy ulicy Hallera w pobliżu terenów rekreacyjnych przy "Wodnej Dolinie" oraz centrum handlowo-rozrywkowego "Forum". Mieszkania w stanie deweloperskim. Całość inwestycji obejmuje 3 segmenty z windami o nowoczesnej architekturze. W ofercie mieszkania 1, 2, 3 pokojowe oraz apartamenty. Ogrzewanie miejskie, ciepła woda z ciepłociągu. OPIS NIERUCHOMOŚCI : Mieszkanie trzypokojowe o powierzchni 71,96 m2 na 1 piętrze. Rozkład Zapamiętaj Ukryj 2 zachodniopomorskie, Koszalin, Hallera Mieszkanie na sprzedaż, dodane: 11-09-2021 Mieszkanie - Koszalin Panorama 3 pokoje 80 m² piętro 1/5 Nowa inwestycja przy ulicy Hallera w pobliżu terenów rekreacyjnych przy "Wodnej Dolinie" oraz centrum handlowo-rozrywkowego "Forum". Mieszkania w stanie deweloperskim. Całość inwestycji obejmuje 3 segmenty z windami o nowoczesnej architekturze. W ofercie mieszkania 1, 2, 3 pokojowe oraz apartamenty. Ogrzewanie miejskie, ciepła woda z ciepłociągu. OPIS NIERUCHOMOŚCI : Mieszkanie trzypokojowe o powierzchni 80,46 m2 na 1 piętrze. Rozkład Zapamiętaj Ukryj 2 zachodniopomorskie, Koszalin, Hallera Mieszkanie na sprzedaż, dodane: 11-09-2021 Mieszkanie - Koszalin Panorama 3 pokoje 87 m² piętro 1/5 Nowa inwestycja przy ulicy Hallera w pobliżu terenów rekreacyjnych przy "Wodnej Dolinie" oraz centrum handlowo-rozrywkowego " Forum". Mieszkania w stanie deweloperskim. Całość inwestycji obejmuje 3 segmenty z windami o nowoczesnej architekturze. W ofercie mieszkania 1, 2, 3 pokojowe oraz apartamenty. Ogrzewanie miejskie, ciepła woda z ciepłociągu. OPIS NIERUCHOMOŚCI : Apartament o powierzchni 86,70 m2 na pierwszym piętrze. Rozkład pomieszczeń: Zapamiętaj Ukryj Komórka jest najmniejszą częścią organizmu, zdolną do samodzielnego przeprowadzania procesów życiowych. To z połączenia dwóch komórek, czyli plemnika i jajeczka, powstaje ludzki organizm. Gdy dojrzeje, nie będzie można już precyzyjnie określić, z ilu różniących się między sobą komórek jest zbudowany. Jak są zbudowane i jak działają komórki? Niektóre komórki w naszym organizmie, między innymi skóry i krwi, żyją zaledwie kilka tygodni, a niektóre - na przykład nerwowe i kostne - mogą żyć równie długo jak my. Spis treściBłona plazmatyczna ochrania komórkęBudowa wnętrza komórkiKomórka: fabryka energii i enzymów Najmniejszą cząstką naszego organizmu jest komórka. Tyle, że budowa komórki ludzkiego organizmu może być różna w zależności od tego, jaką ma pełnić rolę. Typową wypełnia gęsta ciecz zwana cytoplazmą, w której zatopione jest jądro. Cytoplazma i jądro otoczone są cienką błoną. Jednak nie wszystkie komórki wyglądają tak samo. Różnią się między sobą budową, funkcjami oraz wielkością. Wszystkie jednak rozmnażają się przez podział. Z reguły nie są ze sobą wymieszane przypadkowo, ale łączą się w grupy zwane tkankami. Centralną część prawie każdej komórki zajmuje jądro. To jakby kulka zawieszona w cytoplazmie, otoczona porowatą błoną. Wnętrze jądra wypełniają związki organiczne, głównie białka, tworzące półpłynną karioplazmę. W tej rzadkiej galaretce znajdują się cząsteczki kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA) oraz rybonukleinowego (RNA). Cząsteczki DNA przypominają splecione spiralnie dwie nici. Zakodowane są na nich miliardy informacji dotyczących budowy i działania naszego organizmu. Jest to kod genetyczny, dzięki któremu komórki mogą się rozmnażać i przejmować określone funkcje. To jakby matryca człowieka. Z kolei RNA zawiera zakodowane informacje dotyczące wytwarzania swoistych białek, z których powstaje nasz organizm. Błona plazmatyczna ochrania komórkę Ta otaczająca komórkę nazywana jest błoną plazmatyczną. Ma trzy warstwy: środkowa zbudowana jest z lipidów, czyli tłuszczów, natomiast dwie pozostałe - z białek. Błona plazmatyczna jest mocna, ale lekko porowata. Przepuszcza do wnętrza komórki substancje niezbędne do jej życia i rozwoju, na zewnątrz zaś uwalnia np. hormony. Niektóre komórki (np. białe krwinki, czyli leukocyty) wykorzystują swoją błonę do walki z wrogami organizmu, np. z bakteriami. Gdy dotkną nią do bakterii, błona zagłębia się i zamyka intruza w specjalnej bańce (wakuoli). W wakuoli enzymy komórkowe trawią, czyli niszczą bakterię. Fachowo proces ten nazywa się fagocytozą. Czym się różnią poszczególne komórki? W ludzkim organizmie współpracują ze sobą setki komórek, często znacznie różniących się między sobą budową: jedne (np. komórki skóry i krwi) żyją najwyżej kilka tygodni, a inne (np. nerwowe i kostne) mogą żyć równie długo jak my komórki mięśni poprzecznie prążkowanych, czyli szkieletowych, mają po kilka jąder, zaś erytrocyty, czyli krwinki czerwone, w ogóle ich nie posiadają tylko komórki nerwowe wyposażone są w wypustki, dzięki którym komunikują się między sobą i z innymi, odległymi narządami Budowa wnętrza komórki Przezroczysta, galaretowata ciecz wypełniająca komórkę to cytoplazma. Zawieszone są w niej tzw. organelle. Można powiedzieć, że to narządy wewnętrzne komórki. Jeśli porównamy komórkę do fabryki, to organelle są jej poszczególnymi wydziałami. Każdy zajmuje się czymś innym, ale wspólnie pracują po to, by utrzymać komórkę przy życiu. Liczba i typ organelli zależy od funkcji, jaką pełni komórka. Cytoplazma podzielona jest na części błonkami, które tworzą sieć nieregularnych kanalików i pęcherzyków. System ten nosi nazwę retikulum endoplazmatycznego. W niektórych miejscach do retikulum przyczepione są ciałka zwane rybosomami. Należą one do najmniejszych organelli. Produkują białka, które wydostają się poza komórkę i są wykorzystywane przez cały organizm. Rybosomy nie przyczepione do retikulum, tzw. wolne, produkują białka na użytek samej komórki. Ważne jest też tzw. retikulum agranularne (gładkie), na którym nie ma rybosomów. W retikulum gładkim, np. w komórkach wątroby, odbywa się metabolizm lipidów (tłuszczów) i cholesterolu, a w komórkach jąder, jajników, nadnerczy produkcja hormonów sterydowych. Z części retikulum gładkiego utworzony jest aparat Golgiego. Wygląda jak stos talerzy ułożonych jeden na drugim. Od jego brzegów odrywają się pęcherzyki otoczone błoną. Pęcherzyki wędrują ku błonie komórkowej, łączą się z nią, następnie otwierają się i wyrzucają na zewnątrz komórki swoją zawartość. Zawartość ta to różne substancje produkowane w komórce na rzecz organizmu. Na przykład, w komórkach trzustki, w pęcherzykach odrywających się od aparatu Golgiego jest zymogen. Gdy pęcherzyk dotrze do błony komórkowej, pęknie i uwolni zymogen, przekształci się on w enzym trawienny. A więc aparat Golgiego to jakby poczta kurierska, która pakuje i transportuje na zewnątrz komórki substancje przez nią wytwarzane. Komórka: fabryka energii i enzymów Do organelli rozrzuconych w cytoplazmie należą też mitochondria. Wyglądem przypominają miniogórki. W jednej komórce jest ich do kilkuset. Otoczone są dwiema błonami i wypełnione cieczą, tzw. matriksem. Mitochondria są ośrodkami oddychania komórkowego. Przy udziale wielu enzymów w mitochondriach substancje odżywcze przetwarzane są na energię. Służy ona do podtrzymania życia komórki i umożliwienia jej pracy. Mitochondria są więc elektrownią dostarczającą energii. Gdy komórka potrzebuje dużo paliwa, rosną i dzielą się, aby sprostać wymaganiom. Ciekawe jest to, że mają własne DNA niezależne od DNA jądra komórkowego. Lizosomy to też organelle. Przypominają nieco mitochondria, ale otocza je pojedyncza błona. Lizosomy zawierają enzymy, które trawią uszkodzone organelle i bakterie zamknięte w wakuolach. Gdy komórka obumiera, enzymy lizosomalne uwalniają się i ją także trawią. Proces ten nazywa się autolizą. Komórki macierzyste W bardzo wczesnym etapie rozwoju zarodkowego wszystkie komórki naszego organizmu wyglądają tak samo. Z każdej z nich może rozwinąć się dowolna wyspecjalizowana komórka, która zostanie użyta do budowy jakiegoś narządu, np. serca, wątroby, skóry. Impuls z kodu genetycznego i wzajemny wpływ komórek sprawiają, że niezróżnicowana komórka, inaczej macierzysta, zaczyna rozwijać się jako np. tłuszczowa czy mięśniowa. Jednak pewna pula komórek, która w przyszłości będzie organizmowi potrzebna do regeneracji tkanek, pozostaje niezróżnicowana. Takie komórki mamy np. w szpiku kostnym. Stanowią źródło odnowy dla czerwonych ciałek (erytrocytów), które żyją tylko około 100 dni. miesięcznik "Zdrowie" Organizmy żywe zbudowane są z komórek. Komórka to podstawowa jednostka strukturalna organizmu. Komórki budują tkanki. Tkanka to zespół komórek wyspecjalizowanych w pełnieniu określonej funkcji. Tkanki budują narządy, a narządu układy. Układy narządów składają się na organizm. Wśród organizmów żywych występują takie, dla których komórka stanowi cały organizm (organizmy jednokomórkowe), inne z kolei są zbudowane z wielu komórek ( organizmy wielokomórkowe ). Komórki można podzielić ze względu na stopień złożoności budowy. Wyróżnia się komórki prokariotyczne i eukariotyczne. Komórki prokariotyczne są charakterystyczne dla komórek jednokomórkowych, z reguły niewielkich rozmiarów i prostej budowy. Komórki prokariotyczne nie posiadają jądra komórkowego. Funkcje jądra komórkowego pełni nukleoid (genofor). Informacja genetyczna komórki nie jest oddzielona od reszty cytoplazmy żadną błoną. Komórki eukariotyczne to komórki pierwotniaków, glonów, grzybów, roślin i zwierząt. Charakteryzują się znacznie skomplikowaną budową, posiadają jądro komórkowe. Materiał genetyczny oddzielony jest od reszty komórki podwójną osłonką jądrową. Zarówno komórki prokariotyczne jak i eukariotyczne posiadają błonę komórkową. Jest to struktura uniwersalna, występuje w każdej komórce i pełni niezwykle istotne funkcje. Błona komórkowa Błona komórkowa to struktura, która oddziela zawartość komórki od środowiska zewnętrznego. Ma ona charakter półprzepuszczalny, a co za tym idzie, jest zdolna do wymiany informacji ze środowiskiem zewnętrznym. Wszystkie błony komórkowe zbudowane są z trzech podstawowych składników organicznych: lipidów i białek. Jeśli chodzi o lipidy to błonę budują fosfolipidy, glikolipidy i triacyloglicerole. W skład błony komórkowej wchodzi również pewna ilość węglowodanów. Błona komórkowa utworzona jest z dwuwarstwy lipidowej, w której zanurzone są białka. Posiada dwie warstwy – zewnętrzną i wewnętrzną, zbudowane z fosfolipidów i glikolipidów. Cząsteczki fosfolipidów mają specyficzną właściwość. Posiadają w swej budowie część rozpuszczalną w wodzie – hydrofilową główkę i część nierozpuszczalną w wodzie – hydrofobowe ogonki. Ta właściwość jest warunkiem ich przestrzennego ułożenia, a mianowicie częścią polarną, a więc główkami hydrofilowymi, ustawiają się w kierunku środowiska uwodnionego, a więc na zewnątrz komórki, natomiast w przeciwnym kierunku, do wnętrza komórki, ustawia się część hydrofobowa. Błona komórkowa stoi zawsze na granicy pomiędzy środowiskami o wysokim stopniu uwodnienia. Sama błona nie jest silnie uwodniona, poziom wody sięga 20%. W skład błony komórkowej wchodzą również węglowodany, które na powierzchni jej zewnętrznej warstwy tworzą pokład – glikokaliks. Białka to drugi podstawowy składnik błon biologicznych. Wyróżniamy białka powierzchniowe i integralne. Białka powierzchniowe są luźno związane z powierzchnią błony komórkowej po wewnętrznej lub zewnętrznej stronie. Łączą się elektrostatycznie z główkami hydrofilowymi fosfolipidów. Białka integralne są ściśle i na trwałe związane z błoną komórkową. Wnikają w błonę komórkową, mogą wystawać tylko po jednej stronie błony, bądź zupełnie ją przenikać. Białka błonowe pełnią istotne funkcje w komórce. Tworzą kanały jonowe i przenośniki błonowe. Są to białka błonowe odpowiedzialne za transport jonów, wody i rozpuszczonych w wodzie substancji. Kanały jonowe to „otwory”, którymi jony i związki nisko cząsteczkowe przedostają się z jednej strony błony na drugą. Przenośniki błonowe to struktury, które wiążą się z transportowaną substancją po jednej stronie błony, po czym tworzą z nią nietrwały kompleks, a następnie, obracając się w dwu warstwie lipidowej, przenoszą substancję na drugą stronę błony. Błona komórkowa jest trwałą, ale niezwykle dynamiczną strukturą. Fosfolipidy, które ją budują, mogą nieustannie obracać się wokół własnej osi, przemieszczać się w obrębie jednej warstwy, bądź do warstwy sąsiedniej. Białka wbudowane w błonę również znajdują się w ciągłym ruchu, zmieniając położenie pomiędzy fosfolipidami. Błona komórkowa jest również ciągle przebudowywana. Fragmenty błon biologicznych odrywając się w jednym miejscu, tworzą pęcherzyki, by zostać wbudowanym w innym miejscu błony. Błona komórkowa ma zatem postać płynnej mozaiki. Błona pełni funkcje bariery, która oddziela wnętrze komórki od środowiska otaczającego. Błony wewnątrzkomórkowe mają zdolność kompartmentacji czyli przedziałowości, a więc tworzą przedziały komórkowe, dzięki czemu mogą zachodzić jednocześnie różne procesy biochemiczne na terenie komórki. Jest ona półprzepuszczalna, wybiórczo transportuje różne związki chemiczne do lub z komórki. Błona pełni niezwykle ważną funkcję w transporcie substancji w komórce. Dzięki swojej selektywności bierze udział w transporcie biernym i aktywnym, tym samym zapewnia przemieszczanie różnych substancji, dzięki czemu utrzymywana jest różnica stężeń po obu stronach błony. Umożliwia również przekazywanie sygnałów pomiędzy środowiskiem wewnętrznym i zewnętrznym komórki. Zatem jest niezwykle ważnym elementem w komunikacji międzykomórkowej. Organella komórkowe: aparat goldiego rybosomy lizosom mitochondrium chloroplasty, plastydy wakuola

komórki hallera co to jest